24 mei 2023
Het niveau van de rievier de Farfa is inmiddels weer stevig gedaald. Men kan er weer doorheen waden.

19 mei 2023
Tijdens etappe 30 moeten pelgrims de rivier de Farfa doorwaden. Doorgaans staat het water tot de enkels. Door de overvloedige regen de afgelopen dagen is het water nu zo hoog dat het verstandiger is om te lopen. Neem de hoogwatervariant, zoals beschreven op blz 205 van de gids.
Zie voor de actuele stand van zaken bijgaand filmpje van Arie Kars dd 19 mei 2023.

Wie toch doorloopt komt ook nog de ondoordringbare begroeiing even voor Castelnuova di Farfa tegen. Er wordt kennelijk niet gemaaid.
Sla daarom even voor het dorp een begaanbaar pad naar rechts in.
Loop tot de hoofdweg, volg die naar links tot je weer op de route komt.
Wie de hoogwatervariant neemt komt niet over Castelnuova di Farfa.

Door de vele regen van de afgelopen dagen is er in sommige delen van Casentino code Oranje uitgeroepen. Kleine stroompjes kunnen uitgroeien tot onoverbrugbare obstakels.
Wees alert en volg de adviezen van lokale personen.

Drie weken geleden is Elvira Nijkamp begonnen aan de Franciscaanse Voetreis van Florence naar Rome. Dat doet zij niet alleen om bij te komen van een intensief jaar van behandelingen voor borstkanker maar ook om aandacht en geld te vragen voor onderzoek naar erfelijke borst- en maagkanker. 

Ondertussen is zij halverwege en aangekomen in Assisi. Een mooi moment om met haar de tussenstand op te nemen.

Hoe is het met je? Is je lichaam goed hersteld om deze tocht te ondernemen?

Het gaat boven verwachting. Ik had niet gedacht dat ik het wandelen met een rugzak zo makkelijk kon oppakken. In maart, toen ik de vlucht naar Florence boekte, hield ik er nog rekening mee dat ik na een week zou moeten stoppen. De eerste dagen ging het lopen al goed, maar rustte ik bij aankomst eerst twee uur op bed. Dat is niet meer nodig. Het enige ongemak dat ik nog heb, zijn afbrokkelende nagels van de chemo/immunotherapie. Onhandig bij het loskrijgen van de schoenveters!

Welk moment staat je tot nu toe het meeste bij?

Op de vierde wandeldag kwam ik door het bos vlak voor San Eremo de Camaldoli. Steile hellingen met hoge, ranke beuken. Nog niet in blad, daarvoor was het nog te vroeg. Ik zag niets anders om mij heen dan een dikke laag bruin beukenblad op de grond en grijze stammen die de lucht in prikten. Ik hoorde een smal beekje stromen en verder was het oorverdovend stil. Ineens begreep ik waarom dit bos 25 jaar geleden zo’n indruk op mij had gemaakt.

Wat vind je van de tocht tot nu toe?

Prachtig. De etappes uit de gids gaan meestal over stille paden en rustige landweggetjes. Het is een rustige route, vaak kom ik overdag niemand tegen. Verder is het bijna dagelijks flink klimmen en dalen doordat je de Apennijnen volgt. Ik geniet ontzettend van de rust, de natuur en de authentieke dorpen die ik passeer.

Wat zijn tot nu toe hoogtepunten en dieptepunten geweest?

Zoals gezegd het bos bij San Eremo de Camaldoli en ook het Heilige Bos aan de voet van Monte Penna, waar het heiligdom La Verna op is gebouwd. Dat heeft ook een hele bijzondere, mystieke sfeer. Ook als je niet zo gelovig bent als Franciscus van Assisi, zal het je raken.

Als het gaat om accommodatie, dan vond ik agriturismo Ca’ Matra in Lama (etappe 9) een hoogtepunt. De plek, de rust, de luxe kamers en het overweldigende ontbijt. Heel veel waar voor je geld.

Een dieptepunt is bijna altijd weer het bed. Wat zijn er een boel zachte matrassen, doorverende bedspiralen en te dikke kussens. Het houdt me regelmatig wakker en geeft rugpijn. Regelmatig leg ik de matras op de grond, dat helpt een beetje.

Hoe is het om deze tocht alleen te lopen?
Juist door alleen te lopen is er ruimte voor de weg naar binnen. Bewust te zijn van wat er in mij omgaat, wat ik voel. Het is fijn om daar aandacht voor te hebben. 

Heb je veel bijzondere ontmoetingen onderweg?

Ik ben niet zo bezig met het feit dat ik een pelgrimsroute loop. Voor mijn gevoel maak ik elke dag een mooie wandeling van ongeveer 20 kilometer. Totdat ik onderweg een man ontmoette, hij liep mij tegemoet op een stille weg. Het was duidelijk ook een wandelaar, gekleed in bedekte kleuren, rugzak, verweerd gezicht. We bleven staan om elkaar te begroeten, wisselden wat informatie uit. We namen afscheid met twee zoenen en wensten elkaar een goede tocht. Deze korte ontmoeting ontroerde mij. Met genegenheid en aandacht de ander begroeten op zijn levenspad, hoe mooi is dat. Dat doe ik nu vaker, even echt contact maken.

Wat heeft je het meest verrast tot nu toe?

De veerkracht van m’n lijf. Begin dit jaar was ik door de stapeling van chemokuren snel overprikkeld. Bezoek trok ik niet, laat staan een verjaardag of een drukke werkomgeving. Ik had bloedarmoede en neuropathie in mijn voeten. Het idee om een vliegtuig te pakken naar Florence, leek een utopie. En zie nu eens waar ik sta! Ik wandel 20 kilometer per dag en kan daarna nog prima met andere pelgrims uit eten in een druk restaurant.

Waar denk je het meeste aan als je onderweg bent?

Mijn vader is jong overleden. Daardoor heb ik altijd de urgentie gevoeld het maximale uit m’n leven te halen. Je weet immers niet wanneer het voorbij is. Het leven is niet vanzelfsprekend. Binnen elke situatie, hoe beperkend ook, zoek ik naar mogelijkheden om leuke dingen te doen. Voor mij is dat onderweg zijn. Na dik een jaar is nu de behandeling voorbij en zijn er geen beperkingen. Ik kan op pad en doen wat ik wil. Dit was een lange inleiding op de vraag waar ik aan denk, mijn antwoord is: dankbaarheid. Elke dag schiet ik wel een keer vol van iets. Ik geniet van de geur van bloemen, een uitzicht, een lief appje uit Nederland. Van nature ben ik een nuchter mens maar deze reis maakt me emotioneel. Wat een rijkdom dat dit alles weer binnen m’n bereik ligt.

Hoe kijk je naar de tweede helft van deze tocht naar Rome?

Ik verwacht meer van hetzelfde en dat bedoel ik positief. Nog meer mooie dagtochten door de natuur, meer kleine authentieke Italiaanse dorpjes en meer bijzondere ontmoetingen. Hopelijk blijft mijn lijf zo vol energie als nu.

Heb je aanbevelingen voor toekomstige lopers?

Ik heb er drie:

1. Zet de OsmAnd navigatie app op je telefoon en importeer daarin de GPS-bestanden van de Franciscaanse Voetreis. Dit scheelt je veel gepuzzel!

2. Mocht je naar Santiago de Compostela zijn gelopen: de Franciscaanse Voetreis is veel stiller, je komt onderweg nauwelijks pelgrims tegen en ’s avonds ook niet altijd. De dagetappes zijn korter maar je maakt veel meer hoogtemeters. Ze zijn niet te vergelijken.

3. Denk na over je overnachtingen. Accommodatie speciaal voor pelgrims kun je vaak een dag voor aankomst nog wel boeken. Maar die zijn er niet altijd aan het einde van elke etappe. Soms zul je een ho(s)tel, hotel of agriturismo moeten boeken. In kleine plaatsen zoals Loreto zijn die gauw vol. Ook weekenden zijn sneller vol of je moet noodgedwongen in een duurder segment boeken. Ik begon met een paar dagen vooruit reserveren. Uiteindelijk heb ik alles geboekt tot aan Rome omdat ik van het gedoe af wilde zijn en binnen m’n budget wilde blijven. 

Hoe gaat het met je sponsoractie?

Misschien een open deur maar ik ben blij verrast door alle donaties en lieve berichten. Het geld gaat rechtstreeks naar onderzoek van erfelijke maagkanker. Ook ik ben erfelijk belast. Na deze voettocht krijg ik weer een maagcontrole. Dat is spannend. Kan ik doorleven tot de volgende controle of is het tijd om m’n maag te laten verwijderen? Het gedoneerde geld wordt gebruikt om deze controles te verbeteren zodat in de toekomst een maagverwijdering zo lang mogelijk kan worden uitgesteld. 

Je kunt Elvira steunen in haar actie. Je leest alles over haar verhaal, haar actie én het verloop van haar reis op https://radboudoncologiefonds.voorradboudfonds.nl/fundraisers/elvira-nijkamp