Na een lange reis die dit jaar in Pavia startte, heeft Mari Verstegen zijn Camino van huis naar Assisi volbracht.
Op maandag 13 mei werd hij door zijn dochter in Assisi opgewacht.
‘Het is de combinatie van de prachtige natuur, de ontmoetingen onderweg, de rijke cultuur en toch ook het mooie weer dat het dit jaar tot een feest maakt om dit te kunnen doen.’
‘Ja, het is me dit jaar heel erg goed bevallen. En dat is mede te danken aan jullie geweldige boek. Niet alleen de duidelijke routebeschrijving, het kunnen gebruiken van de gpx- bestanden, maar ook de leuke overnachtingsplekken die jullie hebben gevonden en de boeiende achtergrondinfomatie die jullie geven. Heel erg bedankt!!
Een van zijn recente ervaringen:
‘Het landschap is de laatste dagen wat aan het veranderen. Het is nu wat heuvelachtiger en er is wat meer openheid. Vorige week liep ik vooral door een bergachtig gebied met veel bossen en nauwelijks bewoning. Dat heeft zo z’n risico’s. Vorige week zondag was ik vertrokken met vrij weinig water in mijn rugzak omdat ik in mijn gidsje had gelezen dat er halverwege de route van die dag een huis met een waterkraantje zou zijn. Daar aangekomen was het water afgesloten en het huis zag er verlaten uit. Ai. Ik wilde voorkomen dat ik net als vorig jaar en het jaar ervoor een urineweginfectie zou krijgen omdat ik te weinig gedronken had. Ik kon op de kaart zien dat ik nauwelijks nog langs huizen zou komen. Toch maar verder, in de hoop iets te vinden. Een poosje later hoorde ik het geluid van een kettingzaag. Meestal heb ik een behoorlijke hekel aan die herrieschoppers, maar nu kreeg mijn humeur een zetje. Daar waren mensen en dus waarschijnlijk dus ook water. Vlakbij de kettingzager was een huis en na wat roepen kwam een mevrouw naar buiten die me hartelijk uitnodigde om naar binnen te komen. “Of ik misschien een gebakken ei lustte?” “En misschien ook wat salade erbij?” Even later kreeg ik een omelet voorgezet, enkele gehaktballetjes van wild zwijn, heerlijk in boter opgebakken brood en een salade met artisjokken, bosui en tomaatjes, allemaal uit eigen tuin. En natuurlijk een espresso na. Ze vertelde dat ze het leuk vond dat er weer wat leven in de brouwerij was nu haar moeder een maand geleden was overleden. Het was een hartverwarmende ontmoeting en een hartverwarmend afscheid.’
